bandwerk

dochterlief vond de gele sjaal zo geweldig, dat ze heel lief kwam vragen om er voor haar ook een te maken. uit de blauwe wol. hoe kunt ge daar nu nee tegen zeggen.

dus tijdens de turnles (das wat handiger om mee te nemen dan naaiwerk) begon ik eraan en daarnet na school, tijdens een rustmomentje voor de tv en een "kom je mee want ik moet kaka doen?" maakte ik hem af. net op tijd voor het slapen gaan. ze is er zelfs mee in bed gekropen, zo blij is ze er mee.

toen kroket dit zag, kwam meteen de vraag: "mama voor mij ook zo eentje maken appeblieft?"

zeg nu zelf, daar kan je toch geen nee tegen zeggen he....

recept 7, 8 en 9

recept nummer 7 was kruidige wortel-appelsoep met munt uit het boek 'gezond gezin' van WW.
ik had het nooit gedacht en was serveerde dit met een klein hartje als voorgerecht aan ons bezoek van zaterdagavond.

 ik vond het zo lekker dat ik het u niet wil onthouden.

voor 4 hebt u nodig:

2 uien
600 gr wortels
1 el olijfolie
1 l bouillon van 3 blokjes kippenbouillon
2 appels (ik gebruikte pink ladies)
1cm gember
200 ml appelsap
beetje nootmuskaat
peper en zout
verse munt

uien pellen en fijnsnipperen. wortels schillen en in stukjes snijden.

olijfolie verhitten en uien fruiten. wortels en bouillon erbij.
appels schillen en klokhuis verwijderen. in blokjes snijden en bij de soep doen.
gember schillen en raspen. appelsap bij de soep doen. kruiden naar smaak.
mixen. munt fijn snipperen en bij de soep doen.
en dan genieten.


nummer 8 was eentje van  Pinterest. een zaligheid. samen met een gemarineerde steak (ik durfde het nog niet aan om aan aan echte carnivoren een vegetarische schotel voor te zetten) en een provencaals achtige tomaten-groenten saus.

als desert was er nummer 9. weer eentje van WW (uitt in lijn met je leven). fruit in pappillot in de oven.

streepje kleur

zon, warmte, terrasjes en barbeques, opblaabare zwembadjes vol gillende kinders en heerlijke sappige zoete fruitsalades en ijsjes.... daar droom ik de laatste weken van. jammer genoeg is dat in de verste verte nog niet te zien.

dus terwijl her in der al de prachtigste zomerjurkjes verschijnen, begon ik voor de eerste keer in jaren te breien. ik kreeg met Kerst een mooi boek cadeau voor beginnende breisters (na een helemaal niet  zo subtiele tip van mezelf) en ging daarna op zoek naar een mooie en betaalbare wol (geen gemakkelijke combinatie volgens mij). bij Veritas vond ik een prachtige dikke (ahja, want dat gaat makkelijker en sneller) knalgele en koningsblauwe wol. en voor ik denk 5 of 6 euro per stuk. daar kunt ge niet veel mis mee doen he.
en als ge dan ook nog eens met naald 12 moogt breien, dan gaat het al helemaal voorruit.

het patroon dat erbij zat vermelde rechts en averechts afwisselend, maar ik besloot mijn geluk niet te tarten en hield het bij rechts. altijd maar rechts. en voor de eerste keer in mijn leven slaagde ik er in om te eindigen met hetzelfde aantal steken als ik begonnen was en dan ook nog eens vrij gelijkmatig te breien. een ware overwinning op mezelve.
u moet weten dat als ik (weliswaar als kind en puber) iets durfde te proberen wat op breien leek, ik er in slaagde om zowaar het aantal steken te verdubbelen en daarna weer te verminderen, zonder dat dat ook maar de bedoeling was. mijn breisels leek meer op een rivier die onderweg breder en smaller wordt en onderweg ook nog eens over een hele strook stenen moet.

 ik ben dus heeeeeeeeeel content. 1 bol was genoeg om er een dikke colsjaal van te maken. lekker zacht en warm. mijn ventje wou hem eerst aanslaan, maar besloot bij het passen dat het er toch een beetje 'over' was voor hem.

voor mezelf dan maar een wollige streep zon.

ideaal voor die werfvergaderingen van de laatste week.

allemaal rokjes

ons mama had al eens laten vallen dat ze ook wel zo een A lijn rokje wou, maar ja, die in de winkel waren niet in de juiste kleur en/of lengte.....

een goed verstaander heeft maar een half woord nodig en dus besloot ik om voor Kerst een rokje te maken voor haar.
dus met een beetje vertraging, want ik wou haar zelf de stof laten kiezen.

die stof kiezen was nog niet zo eenvoudig. ze had een soort turquois (of hoe schrijf je dat?) in gedachten, zodat het zou passen bij het truitje dat ik voor haar moederdag maakte. (waar ik geen fotografisch bewijs van heb)

maar in het winterseizoen een zo een appelblauwzeegroen stofje zoeken, dat zowel in de zomer als in de winter gedragen kan worden en dat niet elastisch is? twas een zoektochtje in ieder geval.

maar bij Stitch en Co in mechelen vonden we dit mooie katoentje,

ziehier het resulaat

en voor mezelf had ik hier als sinds vorige herfst een groen stofje liggen. hetzelfde als
deze die ik voor Lalie gebruikte. toen we samen op het stoffenspektakel bij Stoffen van Leuven dit mooie groen zagen liggen, zagen we het al voor ons met een rood paspelke ertusen. simpel maar goe.

eindelijk is de mijne nu ook af geraakt, een jaar na datum, maar bon, beter te laat dan nooit he. 

voor mijn exemplaar streek ik er een geflockt vogelduo op. kwestie dat het wat speelser zou zijn en nu ook weer niet helemaal hetzelfde he. 

patroon: knip 

stof: appelblauwzeegroen: stitch en co

groen: stoffen van leuven

voering en ritsen: voorraaddoos

en de teller voor de uitgeteste receptjes dikt verder aan. deze week alvast 2 probeersels tot nu toe, zaterdag volgen er nog.

op het menu deze week:

zoete aardappelgratin (zij maakte dit eerder deze week ook al klaar) en pittige spinazie met aardappelen, beide uit het boek van Veg. 

(teller op 6)

voor prinses amelie

sinds maandag is de wereld weer een prinsesje rijker. ze kreeg de naam amelie. 

toen ik op de bonte fabriek een standje zag met de allerschattigste tutu's en aanverwanten, dacht ik: als ik ooit nog een meisje krijg, wil ik er ook zo een. 

nu ja, deze keer is het niet voor mijn eigen prinsesje  (het is trouwens nog niet zeker dat dat er ooit nog van  komt....)

dus voor een ander prinsesje dan maar he.

alleen wist ik niet meer hoe het winkeltje in kwesite heet....

maar niet getreurd! internet en pinterest to the rescue! 

en blijkbaar kan je zo een ding heel gemakkelijk zelf ineen steken. 

ik beaam. heel gemakkelijk. 

een rekker, een hoop zachte tule in repen geknipt, een stukje satijnlint en en half uurtje. 

meer heb je niet nodig. 

model leentje doet weer gewillig dienst, al is het hemdje haar een maat te groot. 

tja, ,poppen met maat 68 maken ze niet denk ik. 

het roze hemdje kocht ik kant en klaar. 

de tutu maakte ik met een dunne elastiek om het draag- en aankleedcomfort te bevorderen. 

het is trouwens een schatje die amelie. mijn eigen prinsesjes waren diep onder de indruk van zo een klein gevalletje. en ik, ik was vergeten hoe klein ze ook alweer zijn....

carnaval

echt zot van verkleden zijn mijn meisjes niet. ze zullen dat sporadisch wel een keer doen, en dan trekken ze letterlijk alles uit de verkleedbakken en mengen ze alles door elkaar. echt alles.

toen ik ze enkele weken geleden vroeg hoe ze zich wilden verkleden was het antwoord: als prinses.

ahja, want dat hebben ze liggen in de doos met verkleedspullen. ze hadden er nog niet aan gedacht dat mama misschien wel iets zou kunnen naaien.  want mama die is (was ) wel zot op verkleden. stiekem zou ik eigenlijk terug een kleuter willen zijn, om mij dan oneindig veel te verkleden. dus om het kind in mij haar zin te geven, besloot ik een outfit te maken en bedacht ik dat ze zich misschien wel zouden willen verkleden in Minnie Mousse.
daar zijn ze namelijk wel zot van. onderbroeken, pyamas, kousen,.... als er maar Minnie op staat.
dus stelde ik het voor, en het werd enthousiast onthaald.

ik ging wat inspiratie opdoen op Pinterest en besloot om een cirkelrokje te maken (a la zsa zsa) met heel veel tule onder, en de bekende oortjes met strik op een diadeem te naaien.

zijn ze niet om op te eten? het was trouwens een fantastisch zicht deze ochtend op school om al die verklede kleutertjes te zien!

van opeten gesproken. er werd nog een receptje uitgeprobeerd uit het nieuwe groentenkookboek: fritatta in de oven gebakken met winterse groenten. resultaat: kinderen die met een lang gezicht aan tafel komen en al bij voorbaat beginnen te jammeren dat ze het niet lusten. dat komt er van als ge pastinaak, rode biet en pompoen in een verdoken jasje op tafel zwiert. maar na het verplichte "1 hapje moet je proeven" was het al van "ik lust da wel". zelfs de papa, veruit de moeilijkste eter van ons allemaal vond het lekker! voor herhaling vatbaar dus! (en daarmee staat de teller op 4 nieuwe recepten)