Toen ik dit kaartje zag, vond ik dat meteen wat voor de mama en de papa van Max.
ze houden van retro ziet u. volgens mij past dit daar perfect in.
en met die naam, die al een tijd op voorhand bekend was, had ik ook meteen een idee.
een kant en klaar bodyke kopen.
een leuk lettertype zoeken.
wat flockfolie uit de voorraad halen
en klaar is kees, euh max
ik zag in de winkel een leuk etuitje liggen in hetzelfde stofje als het kaartje. ze vroegen er alleen belachelijk veel geld voor. ik kon er bijna een meter stof van kopen en het bodyke kon er met moeite in.
dan maar zelf doen.
het bleek alleen een kleine zoektocht om dit michael miller stofje nog te vinden. een oproepje op facebook later en ik had een adresje.
alleen, voor een jongen zo een clutch-achtig tasje, dat vond ik zo geen goed idee.
ik wou eerst een speeltapijt/opbergzak maken, maar een een werf opvolgen, een huis dat te koop staat en een ventje dat niet veel thuis is, 2 kinderen die dat wel zijn en een slechte planning van mijne kant, maakte dat een onmogelijk plan.
dan maar een turnzak voor later.
ik gebruikte een patroon uit een of andere knippie, dat ik nog wat aanpaste naar mijn eigen zin.
een gele veter erdoor en klaar.
inpakken, stempelen (dat deden Patat en Kroket) met de nieuwe aanwinsten, en op naar dat kleine wondertje.
hij is echt de max.
