dromenland

bij het stof-shoppen voor dit kleedje vond ik tussen de rekken ook deze zachte tricot. 

een pyjama voor Patat, dacht ik meteen.

een zomerversie, want een goed geïsoleerd huis is dan wel fijn in de winter, in de zomer kan het hier aardig warm zijn binnen.

zeker voor de dochter die het altijd te warm heeft.

statistisch gezien is de kans dat een stofje, eens ze in mijn kast verzeilt, er binnen de 6 maanden  weer uitkomt (om effectief mee te naaien dan, want ze komen er wel uit bij het zoeken naar de juiste stof) 

zeer klein. ik zou bijna met het schaamrood op de wangen moeten toegeven: zogoed als onbestaande. 

maar niet in dit geval. ik denk dat deze er zelfs geen hele maand heeft in gelegen. 

hoe zat dat ook alweer met die standaardafwijkingen?

anyway: een pyjama voor Patat. 

 ik had al meteen een patroontje in gedachten. 

uit een Burda kids van enkele jaren geleden, waar ik al eerder deze badjas uit maakte. 

ik nam maatje 122, ruim genoeg voor het supergevoelige kind. 

de boorden van de top werkte ik af met gele boordstof, voor het broekje koos ik voor de onderrand gele rekbare biais. 

de veters liet ik achterwege, liever geen touwtjes in hun buurt als ze in dromenland zijn.

toen het geheel af was, kondigde Patat echter aan dat ze het toch zo geen mooi stofje vond. 

ze had een mooier gezien in mijn kast.

die kans is statistisch gezien wel groot. 

maar geen nood, Kroket zag het kleinnood wel zitten. 

het is nog wat op de groei, maar ze heeft er alvast heerlijk in geslapen zei ze.

de weg naar dromenland aan het zoeken...

zij houdt ook van lekker zacht...

zo slapen prinsesjes dus...

is ze niet om op te eten? 

nu nog de nieuwe pyjama maken voor Patat. 

of zou ze tegen dan weer een ander stofje gezien hebben? 

al een geluk dat het een supersnelklaar patroontje is :-)

stof: nekkertex mechelen

boordstof en biais: stoffenspektakel

ge zijt maar zo oud als ge u voelt

ik hou van zachte dingen. 

van fleecedekentjes, van onze 4 konijntjes, de wangen van mijn dochters, babyvoetjes, 

lekker zacht beddengoed,...

en dus ook van lekker zachte kleding.

het stofje scoorde ik(euuuuuuuuh effe denken.....

1 of 2 jaar geleden)  op Handmade in Belgium, in Genk. 

(volgende editie komt er trouwens aan in december)

een grote lap, superzachte nicky velours hing daar nog te wachten op mij. 

de print vond ik meteen geweldig, maar ik vroeg me af of het nog wel kon voor een dertiger. 

 dus kwam er een dilemma bij: hou ik die lekker egoïstisch voor mezelf, of maak ik er iets mee voor de meisjes....

na veel wikken en wegen dacht ik: 

 "foert, ik vind dat mooi, van de rest hun mening trek ik me niks aan!" 

iets waar ik nog regelmatig op moet oefenen trouwens, maar het lukt hoe langer hoe beter gelukkig

de vereistenlijst was lang:

(voldoende lang om de rug te blijven bedekken, coltrui, liefst met kap, ruim genoeg) 

de zoektocht naar een geschikt patroon bleek nog langer,

tot een faceboekgroepje redding bood.

het werd dit patroon van schnipp schnapp.

aan alle vereisten was voldaan, dat Duits dacht ik wel de baas te kunnen. 

om de ene of andere duistere reden echter, bestelde ik per ongeluk deze....

vereistenlijst niet meer voldaan.

en daar kwam ik pas achter toen ik alle patroondelen getekend had en probeerde uit te vogelen waar mijn kap naartoe was....

en omdat ik een beetje aan de luie kant was toen en eigenlijk geen zin had om nog maar eens te wachten voor ik nu eindelijk eens aan die trui begon, maakte ik hem dan maar zonder kap.

dat Duits, dat was zo simpel nog niet.

gezond verstand het werk laten doen was eenvoudiger

dat, en google translate gebruiken. 

omdat het me wat te druk leek worden om binnenin ook de bloemenprint te gebruiken,

 besloot ik voor de voering een restje roze dunne tricot te gebruiken.

de mouwboorden en tailleband maakte ik uit een restje blauwe tricot.

ik paste wel de lengte van de panden en de mouwen aan. 

bij de panden tekende ik (als ik me goed herinner want ik maakte de trui eigenlijk al enkele weken geleden) 15 cm bij. 

niks zo frustrerend als een blote rug omdat je kleren niet blijven zitten.

de mouwen verlengde ik ook met 10 cm, omdat ik het originele patroon een smallere onderkant aan de mouw zit, maar dat vond ik niet zo mooi.

ondertussen heb ik deze al enkele keren gedragen, en ik ben er heel blij mee.

lekker zacht, hij zit goed, ik vind 'm mooi en de kinderen vinden mij in een massa mensen supersnel terug, da's ook handig. 

conclusie: een goed patroon, mits de nodige aanpassingen qua lengte in functie van mijn eigen lijf. 

en als je een stofje mooi vind, gewoon je eigen zin doen....

tenzij jullie mij hier nu massaal komen vertellen dat het echt niet meer kan voor mijn leeftijd, dan ga ik misschien terug beginnen twijfelen....

een weekendje met la maison victor

ik weet niet meer waar ik de eerste aankondiging zag, maar ik wist wel meteen wat ik het weekend van 20-21 september zou doen: 

een tripje naar Hasselt.

de verwachtingen stonden hoog gespannen. 

wat wil je met zo een mooi tijdschrift.

denk daar dan nog eens een hele resem stoffenwinkels en workshops bij en je snapt waarschijnlijk wel dat dit voor deze stofverslaafde als ondergetekende een ideale dag lijkt   is .

uit angst voor taferelen zoals bij de Libelle winterfair vertrok ik goed op tijd.

uiteindelijk toch maar met de auto, want de trein had ik gemist...

de enige file die ik tegenkwam was die om de parking op te rijden. 

ik kon zelfs zonder problemen inschrijven voor een eerste workshop: 

fotostyling van je zelfgemaakte spullen bij Maaike van crejjation

we kregen eerst wat tips en tricks en mochten daarna zelf aan de slag.

voor alle duidelijkheid, ik heb die spullen niet zelf gehaakt, al zou ik willen dat het wel zo was.

goeie foto's nemen met een gsm, tis toch niet zo handig...

na een snelle- en voor wat het was eigenlijk ook te dure - hap bij La Place, schreef ik me ook nog in voor de workshop "richt je naaikamer in", door Marloes. 

zij leerde ons een moodboard te maken....

wat is het moeilijk kiezen uit al die mooie interieurboeken....

dit is mijn moodboard geworden, de kleuren zoals ze eigenlijk al aanwezig zijn in mijn naaikamer, al moet ik ze nog wel verder afwerken en inrichten. 

bij hen was het ook moeilijk kiezen...maar Love and Laugh liggen nu op me te wachten.

 nog enkele sfeerbeelden voor wie er toch niet bij kon zijn....

(op die middelste ben ik een beetje verliefd, maar ik hield me flink in! )
ik kocht enkel twee lappen om te gebruiken in de les patroontekenen, nog 1 lap satijn voor mezelf  en nog twee stofjes voor de meisjes.
met het prachtige aanbod dat er lag, vind ik dat een staaltje van karakter van mezelf, al zal mijn halve trouwboek daar misschien wel anders over denken met die meer dan goedgevulde stoffenkast.

er waren enkele punten die voor verbetering vatbaar waren. 

van buitenaf kon je moeilijk zien waar het te doen was, ik dacht dat het enkel de hobbybeurs was van buitnafgezien.

de hostessen waren niet echt op de hoogte van waar de workshops nu juist doorgingen en hanteerden blijkbaar niet voor iedereen dezelfde regels voor het inschrijven, waardoor sommigen benadeeld werden. en als je dan alleen inkom moet betalen om stof te mogen kopen, tja.....

en wat de workshops betrof, ze waren leuk en aangenaam, maar gingen niet echt diep in op het onderwerp zodat ik toch nog een beetje op mijn honger bleef zitten. 

conclusie van de dag: 

het was het ritje naar Hasselt waard, ik heb een fijne dag gehad, genoot van de mooi ingerichte standjes en styling alom,

  maar wel enkel omdat ik 2 workshops kon volgen, enkele leuke mensen tegen het lijf liep en omdat ik nu eenmaal stapelzot ben op stof.