ontspannen #boostyourpositivity

de laatste week van de #boostyourpositivity is al begonnen. eigenlijk loop ik nog altijd te denken over de onderwerpen van de vorige twee weken, maar heb ik nog geen letter op mijn scherm gekregen. 
misschien komen die er deze week nog aan, misschien ook niet. 
dat is iets wat ik geleerd heb  tijdens mijn loopbaanbegeleiding enkele jaren geleden: het verschil tussen "ik moet" of "ik wil". 

want daar zit het m vaak, "moeten" we al die dingen doen op onze "to-do" lijstjes? of willen we het? en hoe banaal dat kleine verschil ook  mag klinken, voor mij maakt het een wereld van verschil in de manier waarmee ik met bepaalde zaken omga.  zo ligt er opeens veel minder druk op mij, kies ik bewuster in welke dingen ik tijd en energie wil steken. en dan gaan die dingen vaak vlotter, meer met de glimlach en op een iets ontspannender manier. meestal toch. 

zo wil ik graag elke dag vers koken. meestal toch. de dagen dat ik daar geen zin in heb, zijn zeer sterk in de minderheid. 
maar zo heb ik geen zin om elke dag te staan poetsen tot alles blinkt. begrijp me niet verkeerd, ik hou van een proper huis, maar ik wil niet elke dag alleen maar de was en de plas doen, ook al ben ik thuis om voor de kinderen te zorgen. ik wil graag nog iets te vertellen hebben als mijn man thuis komt. 

nu ik zo aan het schrijven ben, kom ik toch uit op de "lifehacks" waar het vorige week over ging. de  truukjes om alles vlot te laten verlopen en alles gedaan te krijgen. 
routine  en voorspelbaarheid bestaan ten huize patat en kroket niet. dat is hier onmogelijk. de enige routine die we hebben is het dagritme van opstaan, klaarmaken, eten en school en dan de avondroutine. maar daar stopt het ook. met een man die nooit twee dezelfde dagen heeft, waarvan ik op met enig geluk enkele dagen op voorhand weet  in welk deel van de wereld hij zich zal bevinden en voor hoe lang, is dat onmogelijk. flexibiliteit is dus ons kernwoord. 


ik ben dus ook flexibel in mijn to-do lijst. ik heb geen vaste dagen of schema's. het is hier voornamelijk van go-with-the flow en we zien wel wat de dag brengt. want ik heb echt geen zin, om vast te liggen houden aan een huishoudschema, als dat dan net die ene dag is dat mijn man eens thuis is.  dan werk ik liever wat meer door als hij er niet is, en dan gaan we eens samen op stap als hij wel thuis is. 

de dingen die wel werken voor mij, wil ik jullie wel graag vertellen: 

- strijken combineer ik met tv kijken. het ideale moment om een opgenomen film of serie te kijken. 

- voor de badkamer en toiletten heb ik natte doekjes liggen en een swiffersysteem, zo kan ik snel tussendoor die dingen proper houden. 

- sporten is een moeilijke, 's avonds op een vaste dag gaan sporten is geen optie, dus probeer ik overdag te gaan, al lukt daar ook een vaste dag niet. te vaak heb ik nog iets anders te doen en stel ik dus uit tot morgen. 
gelukkig heeft de fitness waar we lid zijn, op zaterdag voormiddag een opvangmogelijkheid, al lukt het me ook niet om dat als constante in te bouwen. 

- wat wel werkt voor ons is een weekmenu. geleerd van madame zsazsa. een openbaring!(vroeger liep ik 5 minuten voor het tijd was om aan het eten te beginnen nog snel naar de winkel en keek ik waar ik zin in had) 
 al komt het bij ons meestal neer op het volgende. ik schrijf een gerecht of 5 op, ik hou me gewoonlijk niet aan de dagen waarop ik dat dacht klaar te maken en heb meestal te veel gekookt, waardoor we met boodschappen van 5 dagen, 7 dagen of meer kunnen eten. 

- die boodschappen, die probeer ik te beperken, al spendeer ik er best veel tijd aan. omdat wij hier glutenvrij en  koemelkvrij eten, kan ik niet al mijn boodschappen in 1 winkel doen. dus haal ik om de zoveel tijd een voorraad bloem en pasta's en andere glutenvrije producten in de biowinkel ( die jammer genoeg wat verder rijden is en duurder)  en haal ik elke week 1 of 2 keer fruit en groenten bij de plaatselijke groentenwinkel. de rest van de boodschappen haal ik dan nog bij de ketens in de buurt. 

- dat koken, dat hou ik simpel. vers, gezond, maar niet te tijdrovend als het kan. 

- ontschminken en epileren doe ik terwijl de kinderen in bad zitten. te weinig tijd om dat in de ochtendspits te doen en als ik wacht tot net voor het slapengaan ben ik te moe en durf ik het over te slaan.

- de kinderen, die probeer ik zo zelfstandig mogelijk te maken, in functie van wat past bij hun leeftijd natuurlijk. ik ga ze ook niet aan hun lot overlaten he. 

- ik heb een schat van een man. hij is dan vaak niet thuis, als hij er is, helpt hij waar hij kan. stofzuigen, dweilen, afwassen, de kinderen entertainen en in bed stoppen, hij doet het allemaal.  nu zou ik hem alleen nog moeten leren koken en strijken. 

- af en toe plan ik iets voor mezelf. zo had ik vorige vrijdag afgesproken met vriendinnen om iets te gaan eten en naar de film te gaan. wel, die afspraak heeft me door de hele krokusvakantie heen geholpen. de wetenschap dat ik binnen enkele dagen een beetje me-time zou hebben, maakte dat ik veel rustiger kon blijven als ze elkaar weer maar eens in de haren zaten . ik heb meteen voorgesteld om dat op het einde van elke vakantie in te plannen. 

-  woensdagavond is tijd voor mezelf. vroeger was het naailes, nu is het patroontekenen les. die babysits leg ik dan ook al weken op voorhand vast als er een vermoeden is dat manlief niet thuis zal zijn. vroeger vergat ik dat dan, en dan moest ik nog op de laatste moment op zoek naar een babysit, wat niet altijd lukte. maar dat heb ik ondertussen gelukkig aangepast. 

en met dat ontspannen kom ik ineens bij het onderwerp van deze week.  Oon vroeg het zo: 

Is dat bij jullie ook zo? Wat is de magische truc? Waar kunnen jullie echt van ontspannen? Lukt dat met kinderen in huis? Gunnen we onszelf te weinig tijd, omdat er altijd wel iemand anders is om voor te zorgen? En wat dan met onszelf? Wat is jullie ultieme ontspanning? Daar ga ik deze week even over nadenken.


 ontspannen, ik blijf dat soms  meestal een moeilijke vinden. al heb ik het echt wel nodig, anders ben ik net een tikkende tijdbom. ik heb de laatste jaren met scha en schande moeten ontdekken waar mijn grenzen liggen. 
meestal ga ik er nog over, maar ik leer elke keer wat beter de signalen van mijn lichaam te herkennen en ernaar te handelen. maar mijn hoofd afzetten lukt me nog maar zelden sinds de kinderen er zijn. jammer genoeg. op de meest onmogelijke momenten schieten er nog to-do zaken en (on) afgewerkte lijstjes door mijn hoofd. 
en als ik er zelf niet mee bezig, is er altijd nog wel een Patat of Kroket die iets nieuws weet te verzinnen. 

mijn ultieme ontspanning? tja....
- enkele uurtjes achter mijn naaimachine werken therapeutisch meestal.
- een avondje op de zetel, liefst terwijl ik op de schoot van mijn ventje lig terwijl hij op mijn rugske krabt. 
-eens weggaan met vriendinnen en kunnen "tetteren" tegen de sterren op. 
-in bed kruipen met een goed boek, 
-een terrasje (liefst met een zoet wit wijntje of een cocktail) 
-5 minuten kunnen zitten met een tas thee of koffie (liefst met wat chocolade erbij) 
-voor de openhaard zitten, 
-de konijntjes aaien en eitjes rapen bij de kippen
-naar huis fietsen na het afzetten aan school en naar de zonsopgang en dieren kijken
-yoga ( al blijven daar mijn hersenen nog te vaak overuren maken)
-gaan ijsschaatsen ofzo, iets waar ik zo bang ben dat ik nergens anders aan kan denken. 
-naar de zee kijken
-een supervoorspelbare dertien-in-een-dozijn romantische film kijken
-een spontane knuffel
-quality-time met mijn ventje
-pinterest of instagram of bloglovin checken
-kleuren in mijn kleurboek voor volwassenen
-slapen, en zelfs dan blijft mijn brein overuren kloppen....





en nu ga ik slapen, hopelijk met een leeg hoofd

trouwens, wie van jullie komt er ook naar het slot-event op 8 maart? 

brief aan mijn 16 jarige zelf #boostyourpositivity

deze week begon de #boostyourpossitivity challenge van activia.

het onderwerp van deze week is Inner Self. bij haar kan je er meer over lezen. en meedoen als je daar zin in hebt. 

 de spiegelselfie staat al op instagram, de foto van een 16 jarige heidi hebben jullie nog tegoed. toen waren digitale foto's nog onbekend, dus moet ik in de verhuisdozen gaan zoeken achter een waarschijnlijk zeer beschamend exemplaar. 

bij deze volgt mijn brief......

lieve 16-jarige Heidi, 

eigenlijk heb ik geen zin om deze brief te schrijven. 16 was niet meteen mijn favoriete leeftijd. al had ik er jaren naar uitgekeken 16 te worden.

 aftellen tot ik eindelijk zou mogen uitgaan, make-up, vriendjes,....als beginnend tiener leek het me een spannende tijd. 

waar ik geen rekening mee had (kunnen) houden, was de onzekerheid, de angst, het gebrek aan zelfvertrouwen die horen bij 16 zijn. 

bang zijn voor elke hap die je in je mond steekt.

bang voor elk woord dat je zegt, om wat mensen zouden kunnen denken van jou.

angst om alleen te zijn. 

angst om nooit goed genoeg te zijn. 

niet mooi genoeg, niet slim genoeg, niet grappig genoeg, niet slank genoeg.

en toch waren er ook fijne momenten. 

kletsen met vriendinnen, ballet, goeie punten halen (tegen je eigen verwachtingen in, al had je omgeving niets anders verwacht), gaan dansen op de lokale fuiven, een fijn vriendje waar je stapelverliefd op was....

maar met al die fijne momenten kwam ook de angst. 

het zal nog lang duren voor je daar door bent, dat kan ik je nu al vertellen. 

op dit punt ben ik, gelukkig maar, al wat verder dan jij nu bent. 

ik heb geleerd dat er mensen zijn die van me houden. 

dat niet iedereen zomaar weggaat. 

ik heb geleerd dat ik best wel wat kan. 

en ook wat ik niet kan. 

ik heb ontdekt dat ik meestal mijn eigen ergste vijand ben. 

ik heb ontdekt waar mijn interesses liggen, en durf daar ook voor te gaan. 

ik heb geleerd dat de manier hoe ik eruit zie, niet uitmaakt voor de mensen die mij graag zien. 

ik heb geleerd dat de manier waarop ik naar mezelf kijk, wel uitmaakt voor de mensen die mij graag zien. 

ik ontdek mezelf, elke dag opnieuw. elke dag een stapje dichter bij mezelf. 

jij zal dat alles ook nog ontdekken. op jouw eigen manier, op je eigen tempo. 

als ik iets zou kunnen meegeven voor jou met deze brief zou het dit zijn: 

wees milder - voor jezelf en voor anderen- en heb wat meer vertrouwen en doe wat vaker gek. ...

uiteindelijk komt het wel goed met jou

ik liep al enkele dagen te twijfelen of ik dit al dan niet zou schrijven. angst weet u, om wat mensen zouden kunnen denken.....

maar foert! de duiveltjes in mijn hoofd heb ik het zwijgen opgelegd, ik ga de uitdaging aan, bang of niet!  

misschien ben ik dan toch dapperder dan ik dacht? 

xxx