swapcadeautjes

nooit had ik gedacht dat iets maken voor iemand die je niet kent zo moeilijk zou zijn. want geen flauw idee wat die graag heeft of al heeft of....dus maar een mailtje gestuurd voor wat verdere info...

resultaat: houdt van felle kleuren, veel kleuren bijeen of 1 alleen, retromotiefjes, geen tierlantijntjes maar wel prulledingen, houdt niet van pastel. 

nog beetje gedacht....en herdacht....en nog eens herdacht. en toen ineens een idee!  een juwelenrol zou ik maken. kwestie dat de mevrouw in kwestie wel van een juweeltje hield. en kwestie dat de meeste mensen die ik ken, zoiets toch nog niet hebben. 

maar geen patroon te vinden. dus op de slapeloze nachten van de voorbije weken lag ik me dan maar in te beelden hoe zoiets in elkaar moet zitten. en in welke volgorde. kwestie van voor 1 keer voorbereid te zijn. en systematisch. twee eigenschappen die meestal niet op mij van toepassing zijn. meestal is het hier eerder van trial and error. meestal veel error. 

dus ziehier het resultaat van mijn "denk"werk. ik hoop heel hard dat ze er blij mee zal zijn. 

en om er alvast iets in te kunnen steken, maakte ik een armband en oorringetjes.

(en nu moet het toch wel lukken dat ik gisteren in de Veritas KNAL dezelfde zag hangen zeker. weliswaar niet in stof, maar wel met dezelfde print.) 

 

op de foto lijkt het alsof de lintjes bovenaan niet allemaal even lang zijn, maar dat is wel het geval hoor. ze bollen alleen wat op.
en voor de eerste maal mijn paspel vastgenaaid met mijn nieuwe blinde ritsvoet, wat een luxe! van de eerste keer zat ie juist!

en voor wie zich afvraagt wat die lange worst in het midden is, dat is om ringen over te schuiven.
de lusjes dienen voor de kettingen (of armbanden) en de  te lange stukken stop je dan weg in het gebloemde opvangzakje.

 voor het ritstasje erop te naaien gebruikte ik de uitleg van Sofie (Elisana).

stofjes en accessoires: De Banier 

roosjes: Veritas

charlie en de week van....

 het was me wel een week. eentje van weinig slaap, quasi geen punten geteld, niet gaan lopen. eentje van weinig energie. een week van chaos.
 eentje met een zieke patat. echt ziek. zo 40° en meer koorts en geen reactie op de medicatie. en dus een ritje naar spoed op zondagavond. wat maar een gewoon virusje zou zijn, bleek haar heel de volgende week te vellen. de dokter begon aan longontsteking te denken, maar de foto was negatief gelukkig. dan maar andere antibiotica. die nu lijken aan te slaan.

maar het was ook een week van dankbaarheid. dat het MAAR een virus of bacterie is. en dat we in een land wonen waar we binnen het half uur toch zeker in een ziekenhuis zitten. dankbaar dat er vriendelijke dokters en verpleegsters zijn.  dankbaar om de vele knuffelmomenten, zo samen op de zetel met mijn patatje. dankbaar dat ik er gewoon kan zijn voor haar, dat ik geen opvang hoef te regelen omdat ik niet moet gaan werken. dankbaar dat ik een ventje heb die het goed vond dat ik stopte met werken en dat het kon. dankbaar voor de liefde en het vertrouwen van een kind. maar ook dankbaar om  kip aan het spit en een pot kant en klare appelmoes.



in een zeldzaam moment dat ik toch achter mijn naaimachien kon kruipen, maakte ik mijn eerste Charlie. toen ik het patroon op haar blog zag staan, wist ik al dat ik het moest hebben.  maakte niet uit dat ik eigenlijk geen jongens heb. op petit bazaar kocht ik de papieren versie. ik ga het kort houden: een aanrader!  en mijn Kroketje is er superblij mee. eindelijk geen "ikke nie mooi ni" en bijbehorende gekruiste armen en gestampvoet, meer. mama dankbaar.

groene effen tricot: stoffenpaleis wilrijk.

gestreepte tricot: bambiblauw.

ahja, het was ook de week van de start van de bouwwerken. den bouw is uitgezet. het hek staat er. de voorlopige oprit ligt er. dankuwel....

kerstswap cadeautjes

deze en deze dame namen een geweldig initiatief: de kerstswap plus. 

ziehier mijn kleine bijdrage: 

een babymutske uit witte fleece met bloem (maatje 68 ongeveer), 

hier geshowed door fotomodel Leentje

een babydekentje van blauwe katoen en witte fleece, afgeboord met blauwe paspel (Ikea en Veritas)

en nog een rood en roodkapjesbabydekentje (of als knuffeldeken of poppendeken)

(katoentje van Stoffenspektakel en rode fleece van ikea) afgeboord met rode paspel. 

de lakentjes maakte ik met de handleiding van emma en mona. 

het mutsje baseerde ik op een exemplaar van de meisjes, liet de pinnemuts weg en voegde een bloemeke uit uit fleece. 

de pakjes zijn onderweg, samen met een kaartje voor de ontvangers ervan.  ik had graag nog enkele cadeautjes gemaakt voor grotere kinderen, maar met de sneeuw wou ik geen risico nemen dat het te laat toe zou komen en stuurde dus alles al op. hopelijk zijn de kindjes er blij mee

de laatste 30 dagen

neen, niet de laatste 30 dagen voor het nieuwe jaar en alle goede voornemens die daarbij al dan niet komen kijken. 

wel de laatste 30 dagen voor ik 30 word. ik ben er eigenlijk nog altijd niet uit of ik dat nu erg vind of niet. sommige momenten wel, gewoon omdat het me soms "oud"klinkt, omdat er zoveel heisa rond gemaakt wordt in de media. en omdat er op de ene of de andere manier precies toch weer een fase afgesloten wordt. maar he, langs de andere kant is het ook maar gewoon een dag ouder dan de dag ervoor, ik mag niet klagen over rimpels en de kapper wist me gisteren nog te vertellen dat er nog geen grijze haren te zien zijn. geef toe, het zou erger kunnen zijn he. 

maar in gedachten heb ik wel een lijstje gemaakt van dingen die ik nog wil doen voor ik 30 wordt. geen spectaculaire dingen zoals uit een vliegtuig springen ofzo. zo veel gedoe wil ik daar niet rond maken en daar heb ik de tijd ook niet voor vrees ik om elke dag zo iets speciaals te gaan doen. maar het zou wel fijn zijn als volgende dingen nog zouden lukken...

de santa run uitlopen

nog eens gaan schaatsen
starten met yoga

een opera zien

 een date met mijn ventje

een girls night out

nog eens uitslapen (bij voorkeur na die date of girls night out)

mijn 1ste streefgewicht bereiken (nog 2 kg te gaan)

nog een kleedje voor mezelf maken

heeft er iemand nog voorstellen voor dingen die ik absoluut gedaan zou moeten hebben? 

geduld is een schone deugd....

dit jaar wou ik de winterjassen voor de meisjes zelf maken. ik had al zo veel mooie voorbeelden zien passeren in blogland, dat ik dacht: dat wil / kan ik ook.

het patroon werd rap gevonden. (in de burda van september 2012)
de stof dat viel nog niet mee. eer ik de kleur en zachtheid gevonden had waar ik tevreden mee was en waarvan ik wist dat de meisjes het zouden willen aandoen, dat was zo simpel nog niet.  gelukkig vond ik mijn (en hun) ding bij stich and co.

ik liet Noa de keuze: blauw of oker (zoals haar schoenen) en ze koos voor het laatste. de petrolblauwe koos ik voor ons Kroketje.

Maar toen begon de miserie. geen boventransportvoet, te weinig tijd, foutjes bij het stikken, niet voldoende garen, wattine en voering, knopen....het was hier echt Murphy's Law.

Maar bon, het ding is afgeraakt. Net op tijd voor de eerste sneeuw. Lekker zacht en warm, want gevoerd met superzachte fleece en wattine. 

Nu die van Kroket nog. en deze keer heb ik wel voldoende garen, knopen, wattine en voering. wel nog altijd geen boventransportvoet. en dit keer ga ik echt geen 6 lagen dikke stof onder mijn machien door proberen te trekken/duwen. sporten mag dan wel gezond zijn (en punten opleveren, ahja, we weightwatcheren hier vrolijk verder) dit doe ik echt geen tweede keer. maar  hopelijk vrijdag terug in stock. en als ik dan nog even tijd heb om die te gaan halen en dan de jas ook nog in elkaar te steken, dan zou het pas geweldig zijn. gelukkig kan het kind nog in haar jas van vorig jaar. 

          stof, knopen en wattine: stich and co

voering: stoffenpaleis

sneak peak

gisteren een knutselmiddagje met de meisjes. voor wat het gaat dienen verklap ik nog niet, maar ik laat jullie al wel heel even gluren. binnenkort meer...