schaapjes tellen

ik vertelde hier al eens dat mijn Patatje verzot is op deze wollige dieren. 

de pluche knuffelzachte versie weliswaar. voor de echte heeft ze wel wat affectie over, maar geen allesoverheersende fascinatie. gelukkig maar misschien ook.

toen ik enkele maanden geleden een vriendin hielp op het stoffenspektakel (ik had zelf niet echt iets nodig) kwam ik toevallig schaapjestricot tegen. 

en wat doen een mens dan. 

dan denkt die: daar ga ik een pyama voor Patat uit maken. 

dan blijft dat enkele maanden in de (over)volle stoffenkast liggen. 

en dan schiet een mens ineens in pyamamodus. 

want anders wordt dat hier kleine oorlog. 

en met de kampeernacht op school in het vooruitzicht wou ik die graag afhebben voor vanochtend.

toen ik gisteren op de naailes echter de laatste mouw wou aanzetten, kwam ik erachter dat die nog thuis lag. dus na een avondje naaien voor de juf haar cadeautje (foto's volgen nog) begon ik thuis nog aan de beloofde pyama. 

maar pas na eerst een half uur zoeken, want ik had iets te goed opgeruimd (het voordeel van een huis dat te koop staat). 

maar bon, hij staat ineen, zonder fouten en voor middernacht nog wel. 

ik gebruikte hetzelfde patroon als hier. maar zette er deze keer een strook boordband aan om er een nachtkleed van te maken ipv een shirt. kwestie dat ik wat zuinig wil zijn op mijn zelfgemaakte spullen. anders is ze er tegen volgend jaar al uitgegroeid en is ze boos omdat haar spullen niet meer passen.

 dus nu kan ze hem eerst dragen als kleed, daarna als shirt. 

economisch, ecologisch en tijdsbesparend. 

me like. 

dochterlief ook. 

al moeten jullie het met een instagramfotoke stellen.

in de ochtendspits (waar nog valiezen gemaakt moesten worden) ook nog foto's nemen, zou een beetje te veel van het goede geweest zijn. 

ze zullen goed slapen in hun tent vannacht. dat hoop ik voor de juffen tenminste.

en wij, wij kunnen genieten van een avondje voor onszelve. en van uitslapen. dat, dat zal er voor de juffen niet inzitten denk ik...