zo speelden wij- deel 1

hier zag ik de oproep voor een 

superleuke reeks: zo speelden wij.

er zijn nog niet zo heel veel deelnemers, 

dus als je zin hebt om mee te doen: allen daarheen zou ik zeggen! 

aangezien ik thuis ben bij de kindjes, wordt er hier redelijk wat afgespeeld.

meestal met de poppen (sorry: babies!) eigenlijk, dat is hier de grote favoriet.

maar nu het vakantie is, wordt er ook naar andere zaken gegrepen, die anders net wat minder snel uit de kast komen. 

de playmobil-prinsesjes vieren ook feest...

terwijl de jarige Patat haar nieuwste doos lego friends in elkaar zet. 

lekker lang spelen gegarandeerd.

voor haar verjaardag gingen we ook nog eens naar Technopolis. 

hier testen ze het rolstoelenparcours uit. 

en natuurlijk de statische elektriciteit nog eens testen.

en de favoriet van de hele dag: het winkeltje! 

ik kreeg ons Kroketje bijna niet meer naar huis. gehuild heeft ze, omdat ze nog in het winkeltje wou spelen. gelukkig hebben we een abonnement en kunnen we snel nog eens terug.

de popjes (sorry, babies!!!) mogen een dutje doen

terwijl de grotere babies wat plasticine te eten krijgen. 

 begin juli gingen we naar de soiree tropicale, in het bruisende eppegem city. 

in de namiddag is er een heel uitgebreid aanbod voor de kinderen. 

een gigantisch hindernissenparcours, knutselactiviteiten, workshops, trampolines, schminkstand,....

ik vind het in ieder geval een heel leuk initiatief van villa speelmama, zo neem ik tenminste wat vaker foto's van mijn meisjes in de gewone, dagdagelijkse omstandigheden, ipv enkel als er iets speciaals is.

tutorial magnetische seam allowance guide for scissors

 gisteren zag ik in de ene of de andere FBgroep dit magische speelgoedje passeren.

er werd daar vrolijk geopperd dat dat eigenlijk niet zo moeilijk zelf te maken zou zijn.

ik ging te rade bij de man des huizes en die bevestigde dit.

dus, aangezien het snel ineen geknutseld was, dacht ik dit even te delen met jullie.

dit heb je nodig: 

ik gebruikte een klein magneet dat ik hiet nog had liggen.

een vijs, ongeveer 3 cm lang, en een soort lange, holle moer (met een schroefdraad vanbinnen). 

wat er de juiste naam voor is, joost mag het weten. den onze kwam van het ene of het andere ikeameubel dat we niet meer gebruiken.

om het geheel wat duidelijker te maken, spoot ik de vijs en de holle moer in het fluogeel.

daar nam ik geen foto's van.

verf spuiten en foto's nemen gaat niet zo goed samen. 

vijs ineen als het droog is. 

vervolgens doe je een druppeltje secondelijm op je kleine magneetje en plakt er je vijs op.

laat drogen. 

meet nu, VANAF HET SNIJVLAK VAN JE SCHAAR, en teken af met een permanente stift.

ik tekende op 1, 2, 3 en 4 cm een zwart lijntje. 

you're done!

knippen maar. 

lesje geleerd...

iedereen kent ze waarschijnlijk wel, 

die dagen dat je je niet goed in je vel voelt.

dat er niets in die overvolle kleerkast  zit waar je je goed in voelt.

dat je niet begrijpt waarom iemand je ook maar een compliment geeft en meteen denkt dat er iets op je lip is blijven zitten of dat je een vestimentaire fout gemaakt hebt als er ook iemand nog maar naar je kijkt.

als ik dan toevallig eens een foto van mezelf ergens zie van pakweg, 5, 10 of 15 jaar geleden,

denk ik steevast: "dju, toen zag ik er toch goed/beter uit".

terwijl ik me in die periode van mijn leven niet noodzakelijk (een meestal zelfs) slechter, onzekerder,

lelijker voelde dan nu. 

of het effectief zo was dat ik er slechter/beter uitzag, geen flauw idee.

het beeld van hoe ik eruit zie, is maar een idee in mijn hoofd. 

gekleurd door de emoties die ik op dat moment beleef.

maar wel een met gevolgen voor de dingen die ik doe en hoe ik ze doe.

dit weekend kreeg ik een prachtig compliment van mijn man. 

eentje dat ik niet zag aankomen.

eentje dat ik, omdat ik me die dag ook slecht in mijn vel voelde, niet  voor oprecht kon aannemen. 

toen ik er met hem over sprak zei hij:

"binnen twintig jaar ga je zeggen, toen zag ik er tenminste goed uit,  en ik ga kunnen zeggen: ik weet het, ik was erbij."

gelijk heeft hij, waarom in het verleden leven, waarom altijd maar vinden dat we er dunner, dikker, langer, korter, bleker, bruiner,jonger, strakker...moeten zijn. 

ik heb een lichaam dat werkt, ik ben niet ziek, kan leuke dingen doen, heb twee prachtige kinderen op de wereld mogen zetten, en zoveel andere dingen om dankbaar om te zijn.

dus ik neem me voor om me gewoon minder zorgen te maken en gewoon te zijn wie ik ben, met alle "mindere" en "meerdere" kantjes die maken dat ik "ik" ben.

zodat ik later, als ik oud en grijs ben en boordevol rimpels sta, geen spijt hoef te hebben van de dagen dat ik verspild heb aan zorgen over zoiets onbelangrijks als het idee in mijn hoofd over hoe ik eruit zie.

bedankt  ventje

xxx 

juffencadeautjes

Patat is ondertussen afgestuurd aan de kleuterschool,

Kroketje gaat naar de tweede kleuterklas.

het wordt voor beiden (en misschien nog het meest voor mezelf) dan ook

een net-iets-spannender-dan-anders- eerste september. 

want na enkele jaren in het vertrouwde kleine wijkschooltje waar we alle kinderen bij naam  

kenden (en die van broertjes, zusjes, mama's en papa's incluis)

starten ze in het schooljaar in een nieuwe (wat grotere) school in

onze nieuwe woonplaats.

het was een emotioneel afscheid, vooral voor mezelf dan, de kinderen leken er niet 

zo veel last van te hebben. 

soms helpt het dat je quasi geen tijdsbesef hebt denk ik dan.

voor de juffen werd er een afscheidscadeautje voorzien.

de voorbije jaren maakte ik al clutches en een schort.

dit jaar liet de inspiratie wat op zich wachten,

tot ik bij de stoffemiekes (op facebook) ergens zag staan

dat juffen toch altijd veel te dragen hebben en dus een tas goed kunnen gebruiken.

kwam dat even goed uit,

 ik had namelijk net het prachtige boek van mijn tas gekocht.

ik koos voor de "Paulien", een shopper model, dat met korte of lange schouderriem gedragen kan worden.

  

beide juffen houden van roze.

voor de ene koos ik een bloemetjes/vogeltjesstofje, voor de andere een

wit/roos miniscuul ruitjes patroon.

bovenaan plaatste ik 2 kamsnaps.

ik vond nergens de juiste handvaten, 

dus recyckleerde ik de leren riem van  twee handtassen.

 eenvoudig, goedkoop en handig.

om natte spullen te vermijden gebruikte ik voor de onderkant en binnenkant geplastificeerd katoen van bij het welbekende lapjeskraam vanop het stoffenspektakel.

als tussenvoering gebruikte ik deze keer geen vlieseline H630 maar hobbs. een natuurlijk materiaal,

dat je niet hoeft op te strijken, maar gewoon mee tussennaait. 

het mag ook gewoon mee in de naaimachine.  

                             

BEDANKT JUFFEN!

bezint eer ge begint....

en dan heb ik het niet over kinderen moest u dat verwachten,

maar over een jurkje waar ik aan begon.

het stofje lag hier al een jaartje ongeveer. 

het is nogal een drukke print dus het patroon moest eenvoudig zijn. 

het zou dan ook een A-lijntje worden.

met een hartjesuitsnijding op de rug, kwestie van klein detail toe te voegen.

eerst dacht ik het patroon te gebruiken uit SVDZ, 

maar ik hoorde al meermaals dat die patronen vrij smal uitvallen.

en Patat heeft een hekel aan te smal. het mag allemaal wat losser vallen.

ik verwacht dat ze binnen enkele jaren eerder een "skaterlook" heeft.

na veel magazines en pinterestborden te doorbladeren, besloot ik de Louisa als basispatroon te gebruiken en de zak en mouwen weg te laten.

de rits verplaatste ik naar het zijpand en op het achterpand tekende ik een half hart op de stofvouw.

om het geheel uberhaupt maar aan te kunnen trekken, stikte ik de linkerschoudernaad 

niet toe, maar voorzag ik daar een grote (oranje) knop. 

vanuit deze hoek zie je het niet zo goed,(ze had helemaal geen zin in een fotoshoot)

 maar het hartje is wel degelijk herkenbaar.

om de inkijk naar haar schattige billen te verhelpen, stikte ik een klein stolpplooitje aan

 de punt van het hart, zo liep mijn tekening ten minste door en liep zij niet met de billen bloot.

 nu ik het hier zo neerschrijf klinkt het mezelf allemaal toch zo logisch in de oren.

toen ik er aan bezig was, was ik wat minder goed wakker denk ik.

het was zoeken en blazen en herbeginnen en vloeken..

en tot middernacht doorwerken om het af te krijgen voor haar afstudeerceremonie.

proficiat Patatje van me!

(er waren nog superveel leuke foto's van het afstuderen, maar er stonden ook andere kindjes op, en ik weet niet of die mama's en papa's hun spruiten hier wel zouden willen zien verschijnen)

helelmaal klaar voor een nieuwe avontuur in een nieuwe school. 

maar eerst genieten van vakantie!

.

patroon: vertrokken van de louisa dress

stof: stoffenspektakel bij bambiblauw

blinde rits: veritas

knoop: anamarieke