charlie en de week van....

 het was me wel een week. eentje van weinig slaap, quasi geen punten geteld, niet gaan lopen. eentje van weinig energie. een week van chaos.
 eentje met een zieke patat. echt ziek. zo 40° en meer koorts en geen reactie op de medicatie. en dus een ritje naar spoed op zondagavond. wat maar een gewoon virusje zou zijn, bleek haar heel de volgende week te vellen. de dokter begon aan longontsteking te denken, maar de foto was negatief gelukkig. dan maar andere antibiotica. die nu lijken aan te slaan.

maar het was ook een week van dankbaarheid. dat het MAAR een virus of bacterie is. en dat we in een land wonen waar we binnen het half uur toch zeker in een ziekenhuis zitten. dankbaar dat er vriendelijke dokters en verpleegsters zijn.  dankbaar om de vele knuffelmomenten, zo samen op de zetel met mijn patatje. dankbaar dat ik er gewoon kan zijn voor haar, dat ik geen opvang hoef te regelen omdat ik niet moet gaan werken. dankbaar dat ik een ventje heb die het goed vond dat ik stopte met werken en dat het kon. dankbaar voor de liefde en het vertrouwen van een kind. maar ook dankbaar om  kip aan het spit en een pot kant en klare appelmoes.



in een zeldzaam moment dat ik toch achter mijn naaimachien kon kruipen, maakte ik mijn eerste Charlie. toen ik het patroon op haar blog zag staan, wist ik al dat ik het moest hebben.  maakte niet uit dat ik eigenlijk geen jongens heb. op petit bazaar kocht ik de papieren versie. ik ga het kort houden: een aanrader!  en mijn Kroketje is er superblij mee. eindelijk geen "ikke nie mooi ni" en bijbehorende gekruiste armen en gestampvoet, meer. mama dankbaar.

groene effen tricot: stoffenpaleis wilrijk.

gestreepte tricot: bambiblauw.

ahja, het was ook de week van de start van de bouwwerken. den bouw is uitgezet. het hek staat er. de voorlopige oprit ligt er. dankuwel....